Voordat de Optonic op de markt kwam waren er beetmelders die werkten op een antenne; de antennewaker. Deze werkten op het principe dat de kracht van de bewegende lijn de antenne een stukje verschoof zodat er elektrisch contact werd gemaakt. Begin jaren ’80, de eerste Optonics waren er al, heeft Walter een set gebouwd van deze antennewakers. Voorzien van aan/uit, volumeregeling en een instelbare gevoeligheid. Voordeel was de lagere prijs ten opzichte van de Optonics, nadeel was dat door regen er soms kortsluiting ontstond waardoor je valse piepen kreeg. Al met al werd deze set na jaren gebruik verkocht. Helaas, want het zou hedendaags een mooi stukje geschiedenis zijn geweest van de karpervisserij.

(Deze tekst is toegevoegd aan het artikel creaties die hun tijd vooruit waren)

Soms hebben we nog het idee om ze voor de grap nog eens te maken. Ten opzichte van vroeger kan dat nu véél beter: in plaats van mechanische contacten waar vocht tussen ging zitten of waar aanslag op kwam te zitten, maak je gebruik van een rietcontact en een magneetje. Dan is er geen storing meer en kan je alles heel gevoelig instellen. Zo’n rietcontact met magneet wordt nog steeds gebruikt in moderne beetverklikkers, alleen dan met een draaiwieltje. Wie weet volgt er nog een creatie die zijn tijd allang voorbij is. Maar met je eigen gemaakte beetmelders vissen, voorzien van eigen logo, is toch wel leuk.