In het voorjaar, als het water warmer wordt, neemt het voedselgehalte aan de oppervlakte snel toe en gaan de karpers ook op zoek naar voedsel in de bovenste waterlagen. Dan loont het vaak de moeite om met drijvend aas te gaan vissen waarbij hondenbrokjes dan vaak heel effectief zijn. Daarbij is op zonnige warme dagen met niet teveel wind het zoeken, en vinden, van karper een zeer spannende visuele bezigheid. Het is een leuke manier van vissen waarbij je ook vaak meer vangt dan gemiddeld. Mochten de juiste omstandigheden zich voordoen aarzel dan ook niet en trek erop uit!

Hondenbrokjes

Bonzo Vitafit Menubrokken

In principe zijn alle hondenbrokjes die drijven een goede keus maar Bonzo Vitafit Menubrokken worden door ons het meest gebruikt. Deze brokken drijven namelijk uitstekend en er zitten 9 soorten in de zak waarvan er 4 zonder aanpassingen goed met behulp van een baitband aan de haak te bevestigen zijn. Hierbij kan je ook een baitband aan een rigringetje gebruiken, zoals verderop in dit artikel wordt besproken. De kubusvormige brokjes zijn eventueel met een dunne stalen baitscrew te bevestigen; voorzichtig er op schroeven, en te water gelaten zit het zeker langer dan 15 minuten stevig vast.

Het drijfvermogen van Bonzo Menubrokken is dermate goed dat de grotere brokjes makkelijk een haak in maat 8 kunnen tillen voor langere tijd. Tevens is het een groot voordeel gebleken dat vissen met een mix van brokjes, er zitten immers liefst 9 soorten in een zak, een stuk langer bestand is tegen dressuur. In de kleinst verkrijgbare zak zit 3 kilogram en deze kost ongeveer €6. En heb je echt drijvende ambities, er zijn ook zakken te koop van 15 kg voor rond de €25. Een stuk goedkoper dan boilies en ze zijn in bijna elke supermarkt te verkrijgen. Ten slotte let er op dat je niet per ongeluk de adult variant koopt, deze drijven namelijk slechter. De verpakking ziet er namelijk bijna hetzelfde uit.

Pedigree Vital Senior

Uiteraard zijn er meer merken hondenbrokken die voldoen zoals bijvoorbeeld de brokjes van Pedigree Vital Senior. In een zak zitten zitten 3 soorten brokjes waarvan één met een inkeping in de lengte. Deze inkeping leent zich uitstekend om de haak (voor een gedeelte) in te verstoppen. Beetje zoeken in de zak naar verschillende dieptes van de inkeping en je kan de haak meer of minder diep verstoppen. Hoe verder deze uitsteekt hoe groter de kans op een goede inhaking, maar dit kan dan wel weer een negatief effect hebben op een goede aasopname, vooral merkbaar bij dressuur. Ook bij vissen geldt dat een voordeel ook een nadeel heeft – het is continue zoeken naar het optimum. Het drijfvermogen is net voldoende om een haak 10 op te tillen voor maximaal 15 minuten. Een baitband bevestigd aan een rigringetje, zoals verderop in dit artikel besproken, is niet functioneel bruikbaar bij het brokje met de inkeping (tenzij je de haak niet in de inkeping monteert). In de kleinst verkrijgbare zak zit 2,5 kilogram en deze kost ongeveer €7.

Overige hondenbrokjes

Mister-Dog en de hondenbrokjes van de Aldi en Lidl zijn ook bruikbare (budget) hondenbrokken. En elk ander brokje zolang de brokjes maar een goed drijfvermogen hebben en enig houvast bieden aan een baitband. Maar nogmaals; blijf niet al te lang vissen op een water met dezelfde soort brokjes, de ervaring leert dat het redelijk dressuurgevoelig is. Vissen met een gevarieerde mix van brokjes geeft dan vaak de doorslag!

Materiaal

Hengel

Vaak worden voor de oppervlaktevisserij penhengels gebruikt. Deze hengels zijn vaak lang (>12′) en bezitten een progressieve actie met een testcurve rond de 1,25 lb tot 1,75 lb. Dit voornamelijk om het pennetje op de gewenste plek aan de kant te laten zakken, en de eerste klappen na de aanslag met dunne lijnen goed te kunnen opvangen. Over het algemeen zijn dit bruikbare hengels, maar een specifieke allround hengel voor de oppervlaktevisserij behoeft liever toch wat andere eigenschappen.

Tijdens het vissen aan de oppervlakte gooi je een hondenbrokje vaker in dan dat je deze binnen hengellengte kan laten zakken op de gewenste plek. Je bouwt immers geen kort-statisch voerplekje op zoals met het pennetje, maar wordt het aas aangeboden daar waar de karpers zich aan de oppervlakte verraden. Om dan een licht brokje (of een natte en slappe broodkorst) weg te kunnen gooien wordt er een soepele parabolische actie van de hengel verlangt. Dit alles om te voorkomen dat het aas voortijdig van de baitband (haak) afvliegt. Ook kortere hengels  rond de 10′ of 11′ zijn aan te raden. Deze slaan namelijk effectiever aan – de kracht komt immers sneller op het geheel. Vooral als er gevist wordt met brokjes is dit belangrijk, omdat deze razendsnel uitgespuugd kunnen worden. Daarbij is het drillen en scheppen van een karper midden tussen de takken en riet makkelijker met een kortere stok. Oppervlaktehengels hebben tevens graag wat meer kracht in huis, zo rond de 1,5 tot 2,25 lb, door de langere afstand waarop de karper vaak gehaakt gaat worden. Een karper drillen in een lelieveldje recht voor je voeten gaat immers makkelijker dan een tiental meter verderop, mocht deze situatie zich onverhoopt voordoen.

Je zult merken dat tien- of elfvoeters met een lichte tot medium testcurve én een parabolische actie, maar mondjesmaat nieuw te koop zijn. Vaak worden dan ook glashengels gebruikt uit de vorige eeuw. Er zijn vele hengels in die tijd op de markt gekomen, die hedendaags nog steeds uitstekend geschikt voor de oppervlaktevisserij blijken te zijn. Bijvoorbeeld een Hardy Richard Walker I, of een Alan Brown CTB 11″ 1,5 lbs. Om zulke oude hengels te verkrijgen in goede staat is wel een zoektocht, en de prijzen ervan stijgen alleen maar. Een meer recente hengel is bijvoorbeeld de 11′ 1,5 lbs Classic Specialist van JRC, een zeer bruikbaar stuk gereedschap. Een vreemde eend in de bijt is de Fox Warrior S 10′ 2,75 lbs, aangezien deze mooie parabool, na meting, maar 2 lbs blijkt te zijn. Een andere optie is om een hengel te (laten) bouwen naar je eigen wensen. Let wel dat voor de aanschaf van elke hengel geldt dat een trip naar de hengelsportwinkel loont. Dan ervaar je hoe de hengels aanvoelen, en weet je of het datgene is wat je voor ogen hebt.

Molen

Heeft de molen een betrouwbare slip dan ben je al goed op weg, aangezien dit één van de belangrijkste eigenschappen van een molen is. Waar verder op gelet moet worden is het gewicht van de molen. Al struinend kan je toch al gauw enkele kilometers afleggen, en dan is elke gewichtsbesparing meegenomen. Tevens zien we graag een metalen behuizing, maar vooral een metalen spoel. Op laatstgenoemde komt namelijk alle kracht te staan tijdens de dril. Baitrunners zijn overbodig, maar geen reden om deze in de kast te laten liggen. De baitrunner op zich hoeft immers niet gebruikt te worden (tenzij je met drijvende zelfhaaksystemen gaat vissen). Er kan dus best een molen aangeschaft worden, voorzien van een baitrunner of fast drag. Zolang de slip maar nauwkeurig kan worden afgesteld, ook blindelings tijdens de dril van een karper. Veel oppervlaktevissers kiezen voor molens die ze ook onder een penhengel monteren. Deze zijn licht van gewicht en bezitten een uitstekende slip. Op zich een goede keus. Maar deze zijn vaak behoorlijk klein van formaat en bezitten dus een spoel met een kleine diameter. Voor het penvissen ideaal, er wordt  namelijk over het algemeen amper ingegooid, maar er wordt gevist onder de top met een dunne lijn. Maar voor de oppervlaktevisserij, waarbij er wel regelmatig wordt ingeworpen, kiezen we liever toch een maatje groter. Vooral om een grotere diameter van de spoel te realiseren. Met een grotere spoel wordt er namelijk makkelijker verder ingegooid, en de lijn kinkt minder. Twee niet te onderschatten voordelen bij deze visserij.

En dan komen we al gauw uit bij molens rond de maat 4000. Penn bijvoorbeeld heeft goede, betaalbare, modellen in het assortiment in of rond die maat. Zoals de Sargus, Slammer en Spinfisher. Deze hebben stuk voor stuk uitmuntende (gesealde) carbon slipschijven, en een behuizing en spoel van metaal. Ben je meer nostalgisch ingesteld en vis je graag met zogenaamd oldskool materiaal? Ook dan zijn er zeer bruikbare modellen voorhanden, waarvan de Shakespeare Sigma 2200 (zie onder, linkerfoto) en de prachtige blauwe Shakespeare Ambidex 2410 (zie onder, rechterfoto) het meest voor de hand liggen. Tweedehands zijn deze nog redelijk goed te verkrijgen. En dan hebben we nog onze favoriete oppervlaktemolen van de afgelopen jaren; een baby pit molen. Deze heeft ten opzichte van de behuizing een grote spoel. Dus licht van gewicht maar toch alle voordelen van een grotere spoel! We hebben enkele modellen uitgetest en vonden in de Wychwood Extricator 5000FD een uitstekend instrument. Niet zwaar, goede (fast drag) slip, behuizing en spoel van metaal. Eigenlijk alles wat we in een molen voor het drijvend vissen zoeken.

Lijn

De lijnsoort en -diameter pas je aan aan de plantengroei en andere obstakels. Standaard is de keuze voor lijn altijd nylon. Als het vissen plaatsvindt in viswater dat vrij is van waterplanten en obstakels kan je met 22/00 nylon goed uit de voeten. Maar vaker vissen we drijvend vlakbij of tussen de waterplanten. Kies dan voor een niet al te dunne lijn, bijvoorbeeld 28/00 nylon.

Mocht de plantengroei, zoals lelie- en wierbedden, rijkelijk aanwezig zijn dan is het raadzaam om met een dunne gevlochten lijn te vissen. (Of in ernstige omstandigheden helemaal niet te gaan vissen.) Bijvoorbeeld Spiderwire Stealth 15/00 leent zich dan prima voor dit doel. Deze lijn is sterk en toch dun genoeg om de plantenstengels door te kunnen snijden. Hou er rekening mee dat de karper wel mee moet werken, oftewel dat deze sterk en zwaar genoeg is om tegendruk te kunnen geven om de lijn door de planten te laten snijden. Kleine karpertjes kunnen zich dus, ondanks de dunne gevlochten lijn, alsnog goed vast zwemmen! Daarbij is drillen met gevlochten lijn als rijden in een oude DAF. Zo soepel als het drillen met nylon gaat, hoe hokkerig en stoterig het is met gevlochten lijn. Gevlochten lijn bezit immers geen rek. Zet de slip niet te vast, en geef als het nodig is wat tegendruk door je wijsvinger op de spoel te drukken. Laat de karper niet op snelheid komen, maar blokkeer deze nooit met gevlochten lijn! Het visvriendelijk drillen met gevlochten lijn is niet iets wat je even doet, maar echt moet leren.

Er bestaat ook drijvend nylon, maar dergelijke lijnen hebben een lagere trekkracht en zijn meer kwetsbaar voor obstakels en plantengroei. In die omstandigheden raden we dan ook drijvend nylon af. Beter een lijn met wat meer trekkracht en de karper vangen, dan andersom!

Haak en montage

Er zijn haken op de markt voor diverse toepassingen, maar veel keuze uit drijvend-aas-haakjes hebben we niet. Alleen de Korda Mixa is specifiek voor de oppervlaktevisserij ontwikkeld. Toch zijn er wel wat puntjes van aandacht waaraan de haak in dit geval moet voldoen. Omdat het brokje de haak moet tillen is het van belang dat de haak niet te zwaar is. Gebruik daarom kleine haakjes. En net als voor elke  vorm van freelining waarbij je zelf de haak moet zetten is het van belang dat de haak een allround inhakingseffect heeft, dus geen gebogen steel en liefst een recht oog. De Gamakatsu Specialist RX of de Korda Wide Gape X in maatje 8 of 10 zijn wide gape haken die zich ruimschoots bewezen hebben. Wel de X-versies, deze hebben een iets dikkere draad en zijn dus (veel) sterker dan de X-loze versie. Korda heeft met de Mixa een haak op de markt gezet speciaal voor de oppervlaktevisserij. Recht oog, korte rechte steel, redelijk dunne draad en een wijde bocht met een lichte buiging van 5 graden. Met maatje 8 en 10 hebben we reeds hele goede ervaringen. Door de (op)komst van de zig rig zijn er ook haakjes op de markt gekomen die speciaal hiervoor ontwikkeld zijn, zoals de Nash Fang Gaper. Deze zijn ook goed te gebruiken voor de oppervlaktevisserij.

Wat wel een nadeel is gebleken van een kleine haak is dat je soms misslaat. Dat misslaan is deels te ondervangen door extra aandacht te besteden aan de manier waarop je het hondenbrokje aan de (kleine) haak monteert. Je kunt dit op een zodanige manier doen dat de haak tijdens het opnemen van het aas de  neiging heeft zichzelf (voor de aanslag) goed te positioneren in de bek van de vis. Met dit doel voor ogen heeft Karper Idee een simpele montage bedacht die als bijkomend voordeel ook een anti eject functie heeft. Monteer daartoe een rigringetje gestuit door een conventioneel stuitje (hookbead) op de haaksteel en maak de baitband aan het ringetje vast zoals op de foto te zien is. Een baitband, of elk ander elastiekje, aan een haak of rigringetje monteren is heel eenvoudig. Leg de baitband tegen de haaksteel of haal deze door het ringetje, dan heb je 2 denkbeeldige lussen. Lus door lus halen met een gate needle, vervolgens licht bevochtigen en aantrekken. Het stuitje en het ringetje dragen ertoe bij dat de haak beter gepositioneerd blijft en er (mede door het anti eject effect) meer raak geslagen wordt. Mocht er alsnog vaak misslaan worden dan kan je het stuitje steeds meer in de richting van de haakoog schuiven. De haak komt hiermee steeds meer vrij te hangen wat het raakslaan bevorderd, maar het heeft wel een negatief effect op de aanbeet zelf – de haak hangt dan immers steeds meer in het zicht. Van de vele merken baitbands zijn Ashima maat medium (10 mm) of Gardner (6,4 mm) een goede keus, maar je kan elk klein elastiekje gebruiken. Ten slotte, om de lijn beter te laten drijven maak je deze een beetje vet door de laatste meters even over een brokje te halen en de montage is klaar voor gebruik.

Sommige brokken hebben niet de vorm om een goede houvast aan een baitband te bieden, zoals bijvoorbeeld de eerder aangehaalde kubusvormige brok van Bonzo. En juist deze vangen vaak bijzonder goed, omdat het amper als haakaas wordt ingezet – immers het blijft niet goed zitten aan een baitband. Dan kan een dunne stalen baitscrew, met scherpe punt, uitkomst bieden. Met beleid is een verse brok op de baitscrew te schroeven. En dit blijft verrassend goed zitten in het water tot zeker een kwartier. Ruim de tijd dus. Wat ons betreft een betere oplossing dan de brok inkerven waardoor de baitband enigszins houvast biedt. Dit klinkt handig, maar in de praktijk werkt het langzaam en zit het vaak toch niet stevig genoeg vast. Met een kleine metalen baitscrew dus!

Locator of float controller

In situaties tijdens het oppervlaktevissen dat je de azende karpers (net) niet kan bereiken ontkom je er niet aan om een locator of float controller in te zetten. Hiermee kan immers een stuk verder worden ingeworpen. Er zijn vele soorten float controllers in de winkel te koop; van zware zelfhaakdobbers tot lichtere versies. Mocht je besluiten om met een zwaar drijvend zelfhaaksysteem te gaan vissen, de zogenaamde floating bolt, dan is de bevestiging van het hondenbrokje met een elastiekje aan het rigringetje de aangewezen manier. Om het gewicht van een floating bolt veilig weg te kunnen zetten moet de hengelkeuze niet te licht zijn. Een floating bolt van bijvoorbeeld 60 gram verlangt een testcurve van rond de 2,25 lbs. Met zulke systemen kan je harde runs verwachten, dus veranker je hengel goed en gebruik een molen voorzien van een baitrunner of fast drag. De reeds eerder genoemde baby pit, of de Penn Slammer 560 LiveLiner zijn voor deze visserij heel geschikt. Let wel; vissen op deze manier is allesbehalve delicaat, het neerkomen van een floating bolt geeft een hoop rumoer in het water die de karper kan verjagen. Gebruik dit systeem dus alleen als de karper van ver moet worden gehaald. Maar in de meeste situaties is met een delicate, lichte, float controller de karper al binnen een bereikbare werpafstand gekomen.

Gelukkig is een lichte variant van een locator of float controller niet moeilijk om zelf te maken. Het is tenslotte niks meer dan een drijvend hulpgewichtje om het hondenbrokje verder te kunnen ingooien. Voor dit doel laten we zien hoe we een float controller hebben gemaakt met een werpgewicht van 7,5 gram. Dit is voldoende om, met een soepele lichte hengel, zeker 30 meter ver te kunnen ingooien. Voor de meeste situaties is dit ruim voldoende. Door het gebruik van een inline buisje dat dwars door de polybal loopt, wordt de lijn een paar mm boven het wateroppervlakte gehouden. Daarbij heeft het geheel een kiel die haaks op de richting van het buisje staat om weerstand in het water te bieden, zodat de locator min of meer op haar plek blijft bij een aanbeet (monteer alleen een klein stuitje aan de kant van de haak). Een float controller die de karper zo min mogelijk stoort!

Benodigdheden:

Polybal met een diameter van 3 cm
Draadkrom (krammen) van 3,5 x 40 mm
Plastic buisje van een wattenstaafje
• Krimpkous 10 mm (na krimp 5 mm)
• Styropor lijm
• Eventueel lak op waterbasis

Als eerste breng je het buisje in de polybal aan. Met een spijker, of iets dergelijks, druk je voorzichtig een gat in de bol ter hoogte van net uit het midden. De bol drijft namelijk door het gewicht van de draadkrom precies tot de helft in het water. Zo wordt de lijn mooi door het buisje, net boven het wateroppervlak gehouden. Het reeds op lengte geknipt buisje kan je met een aansteker ontdoen van scherpe randjes door de uiteinden licht te laten smelten. Dit doe je uiteraard voordat je het buisje in de bol plaatst. Met wat styropor lijm (verkrijgbaar bij de betere hobbyzaak) plak je deze permanent vast.

De draadkrom ( kram) wordt nu voorzien van een stuk krimpkous zodat deze een kiel vormt waardoor deze weerstand krijgt in het water.  Knip het krimpkous voor het stomen op maat inclusief de ronding van de bal, laat hierbij ongeveer 2 cm van de pootjes vrij. Stoom het krimpkous om de draadkrom heen. Hierna wordt de draadkrom in de bal gelijmd. Dit doe je door de draadkrom voorzichtig onderin de bol te duwen haaks (in een hoek van 90°) op het buisje.  Dit laatste is erg belangrijk voor het functioneren van deze float controller. Draadkrom er weer uithalen, polylijm in de ontstane gaatjes doen en de draadkrom permanent plaatsen.

Na goed drogen is de locator klaar voor gebruik. Maar het mooiste is natuurlijk om het geheel, naar eigen wens, van een (on)opvallend kleurtje te voorzien. Geschikt voor polystyreen zijn lakken op waterbasis en transparante Ruwa jachtlak. De metalen draadkrom is eenvoudig te kleuren met een permanente marker.

Overige uitrusting

Aangezien we actief op zoek gaan naar de karpers onder vaak zonnige omstandigheden, is het raadzaam om ook hierop de nodige voorbereidingen te treffen. Probeer zo min mogelijk bagage mee te nemen, een schoudertas of rugzak met daaraan bevestigd een onthakingsmat en een opvouwbare emmer (om de mat en vis nat te houden) is meestal meer dan voldoende. Je hebt immers maar één hengel bij. Als het tot je mogelijkheden behoort kies dan voor een niet al te groot schepnet, 80 cm bijvoorbeeld. Dit bevorderd het gemak van een karper scheppen tussen obstakels zoals riet en andere plantengroei aanzienlijk. En het scheelt ook weer wat gewicht. Een pet en een goede polariserende zonnebril zijn eigenlijk onmisbaar om de karpers te spotten door de schitteringen in het water van de zon heen. Ook een verrekijker kan zeer handig zijn om diverse stekken (voerplekjes) van veraf op activiteit te kunnen controleren. Vergeet vooral ook niet aan jezelf te denken in de vorm van de reeds genoemde pet, genoeg drinken, zonnecrème en anti-insecten middelen.

Observeren, aas- en voerkeuze, vissen

Zoeken

Dan kan het zoeken naar de karpers beginnen. Let bijvoorbeeld op bewegende leliebladeren en rietstengels, deining en het bekende slurpen en smakken. Je ontwikkelt hier in de loop der tijd vanzelf een ‘spottersoog’ voor. Schitteringen van de zon kunnen soms het zicht door het water totaal belemmeren en in die gevallen is een polariserende zonnebril onmisbaar. Mocht er echter geen enkele karper zich melden dan gooi je een handje brokjes op strategische plekken die je van een afstand nog goed kan overzien. Een verrekijker is hierbij een heel handig hulpmiddel. Dan is het wachten in de hoop dat een karper zich alsnog meldt. Je zult verbaasd zijn hoe vaak een ogenschijnlijk ‘karperloos’ stuk water ineens tot leven kan komen!

Vissen

Als je dan een karper gespot hebt gooi je er vervolgens voorzichtig een paar brokjes bij. Op het moment dat deze brokjes gepakt worden gooi je in, niet eerder. (Soms kan dat even duren, vooral als ze de brokjes nog niet kennen.) En dan niet bovenop de karper, maar liefst een paar metertjes ervandaan. Een handige optie is om over de azende karper te werpen om daarna voorzichtig het brokje naar de karper toe binnen te draaien. Vaak is het dan al na luttele seconden tot een minuutje raak! Als het brokje voorzien van de haak wordt gepakt probeer dan niet direct aan te slaan maar tel bijvoorbeeld tot 2.

Als het visueel niet zo duidelijk is maar je ziet wel de lijn weglopen, of de lijn wordt tussen duim en wijsvinger vandaan getrokken, dan uiteraard wel onmiddellijk reageren. Dat tot 2 tellen kan daarna met een kromme hengel in de hand altijd nog. Probeer ook rekening te houden met de richting van de aanslag; zo laag en horizontaal mogelijk. Hiermee verhoog je de kans om de haak in de sterke onderlip van de karper te zetten. En sla, indien de karperbek naar je toe is gericht, niet in het verlengde van de karper. Je zou de eerste niet zijn die de haak recht uit de bek van de karper slaat! Mocht je de vis vinden tussen plantengroei, zoals lelie- en wierbedden, probeer dan eens te drillen met de hengel horizontaal. Je zult merken dat de karper hoger blijft wat de nodige ellende kan voorkomen.

Aanvullende soorten aas en voer voor het drijvend vissen

Nog niet eens zo heel lang geleden bestond het vissen aan de oppervlakte op karper voornamelijk uit het aanbieden van drijvende broodkorsten. Reeds in de jaren ’70 werden op deze manier al veel karpers gevangen. En logisch dat dit hedendaags nog steeds een van de beste aassoorten is. Let wel; aassoorten. Want zoals je met brokjes kan voeren lukt niet voor langere tijd met drijvend brood, simpelweg omdat het een te eentonig voer is. De basis van de oppervlaktevisserij op karper, hedendaags, is wat ons betreft het voeren met drijvende hondenbrokken, of kattenbrokjes. Maar zoals al eerder genoemd in dit artikel zijn drijvende brokken dressuurgevoelig. En wel om maar één reden; het vangt heel goed en ze gaan bijna allemaal voor de bijl ermee. Wat je dan gaat krijgen is dat ze nog wel op de brokken azen – het is immers voer waarop de karper prima kan gedijen – maar veel voorzichtiger, wat resulteert in de welbekende kolk van een vluchtende vis als deze de vislijn, of haak, opmerkt.

En dan komen de broodkosten weer van pas. Wat voeren op een dressuurwater met brokken, en afvissen met drijvende korsten werkt dan vaak subliem. Door de brokken komt de karper (voorzichtig) aan de oppervlakte azen en de opvallende ‘veilige’ broodkorst wordt dan vaak snel tussen de brokken gepakt. Voordeel van een drijvende korst is dat deze ook minder gemakkelijk snel kan worden uitgespuugd. En er zijn geen aanpassingen voor nodig. Deden we vroeger vooral moeilijk om eerst een vierkant, zelf uitgesneden, blok witbrood over de lijn te schuiven om vervolgens dan pas de haak eraan te knopen. Hedendaags delen we een snee casinowit in vieren, vouwen een deel plat en stoppen dat tussen een baitband of een klein elastiekje zoals een Loom Band. Mocht wit brood genegeerd worden probeer dan een bruin brood. Dat werkt vaak verrassend goed!

En er zijn nog vele andere soorten aasjes om een karper drijvend op de mat te krijgen. Het voeren met de kleinere kattenbrokjes werkt bijvoorbeeld vaak instant erg goed. Deze zijn ook als haakaas te gebruiken door ze vooraf in water te weken, dan kunnen ze zonder te breken op de haak worden geprikt. Maar ook een popup ziet er vaak erg aantrekkelijk uit voor de karper. Tevens is een popup handig om wat verder te kunnen gooien, want eenmaal gemonteerd op een baitscrew is deze er nog maar amper vanaf te gooien. Wel vlug aanslaan, want non-food wordt nu eenmaal altijd uitgespuugd. Of popcorn, gewoon op het haakje zelf. Maar nogmaals; de basis blijven de drijvende brokken, om eventueel in geval van dressuur een alternatief drijvend haakaas tussen de brokjes te gebruiken.

We wensen iedereen die drijvende ambities heeft veel succes!

Johan

---

Publicatiedatum 25-12-2014 / laatste update 16-05-2021